بیا

بیا ای تک چراغ من

بیا ای آشنا با نور

بیا بنگر

در این وادی پر سوز و هراس شب

سحر گم کرده راه خانه ی ما را

تماشا کن

که من از تابش خورشید پنهانم

طلای نور

به امید چراغ تست

که در این خانه ی تاریک

بیدارم.

کجایی؟

 

زچشمت اگرچه که دورم هنوز *** پر از اوج و عشق و غرورم هنوز

اگــر غصه بارید از مـاه و سال *** به یاد گذشته صبورم هنوز

شـکستند اگر قاب یــاد مــرا *** دل شیشه دارم بلورم هنوز

ســفر چاره دردهایم نـشد *** پر از فکر راه عبورم هنوز

سـتاره شدن کار سختی نبود *** گذشتم ولی غرق نورم هنوز

پــر از خاطرات قشنگ توام *** پر از یاد و شوق و مرورم هنوز

اگر کوک ماهور با ما نســاخت *** پر از نغمه پاک شورم هنوز

«قبول است عمر خوشی ها کم است ٫ ولی با توام پس صبورم هنوز»

 

 

وقتی بارونی چشمام تو کجایی؟

تک و تنها مونده دستام تو کجایی؟

وقتی پـرپـر می زنه این دل زارم

ساکت و خاموش لبهام تو کجایی؟

وقتی بی تو نازنین بی همنشین و

گوشه گیری تک وتنهام تو کجایی؟

وقتی بغض تو گلوم و گونه هام خیس

یه نوازشگرو می خوام تــو کجایی؟

چشمای تو یه فانوس همیشه روشن

وقتی سوت و کوره شبهام تو کجایی؟

وقتی من با هر نفس لحظه به لحظه

تو رو عاشقونه می خوام تو کجایی؟

بگو

نوشته

روزی که دلم پیش دلت بود گرو                دستان مرا سخت فشردی که نرو

روزی که دلت به دیگری مایل شد              کفشان مرا جفت نمودی که برو

                        

تو چه ساده ای و من ، چه سخت
تو پرنده ای و من ، درخت.
آسمان همیشه مال توست
ابر، زیر بال توست
من ، ولی همیشه گیر کرده ام.
تو به موقع می رسی و من،
سال هاست دیر کرده ام.

 

 

برای تو نوشتم که بیایی و بخوانی اما نه تو و نه هیچکس نخواهد دانست که من برای تو نوشتم و همچنان شعرم ناخوانده باقی خواهد ماند اما من باز هم برای تو خواهم نوشت

گذشت